ครีคส์มารีเนอ (เยอรมัน: Kriegsmarine แปลว่า "ทัพเรือศึก") เป็นกองทัพเรือของนาซีเยอรมนีระหว่างปี 1935 ถึง 1945 เป็นเหล่าทัพที่สืบทอดมาจากกองทัพเรือจักรวรรดิเยอรมัน (1871–1918) และไรชส์มารีเนอของสาธารณรัฐไวมาร์ (1919–1935) ครีคส์มารีเนอเป็นหนึ่งในสามเหล่าทัพเยอรมันควบคู่กับ แฮร์ (กองทัพบก) และลุฟท์วัฟเฟอ (กองทัพอากาศ) ซึ่งประกอบกันเป็นกองทัพที่เรียกว่าแวร์มัคท์ครีคส์มารีเนอได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงปี 1930 (ตามสนธิสัญญาแวร์ซายได้จำกัดขนาดของกองทัพเรือเยอรมันมาแต่ก่อนและห้ามสร้างเรือดำน้ำ) เรือของครีคส์มารีเนอได้ถูกนำไปใช้กับน่านน้ำรอบๆของสเปนในช่วงสงครามกลางเมืองสเปน,ภายใต้หน้ากากของการดำเนินการไม่เข้าแทรกแซงใดๆ แต่ในความเป็นจริงได้สนับสนุนฝ่ายฟรังโกของสงครามในเดือนมกราคม ปี 1939 แผนการเซ็ด (Plan Z) ได้รับคำสั่ง,การเรียกร้องสำหรับเรือพิฆาตโดยกองทัพเรือในปี 1944. อย่างไรก็ตาม,เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองได้อุบัติขึ้นในเดือนกันยายน ปี 1939 แผนการเซ็ดได้รับการสนับสนุนให้มีการสร้างเรือดำน้ำ (เรือ-อู) และจัดลำดับความสำคัญให้กับกองทัพบกและอากาศ.เรือที่มีชื่อเสียงที่สุดของครีคส์มารีเนอคือ เรืออู ซึ่งส่วนใหญ่ได้ถูกสร้างขึ้นภายหลังจากแผนการเซ็ดได้ถูกยกเลิกไปในช่วงแรกของสงครามโลกครั้งที่สอง. "ฝูงหมาป่า"(Wolfpacks) เป็นกลยุทธ์ทางยุทธวิธีในการรวบรวมกลุ่มของเรือดำน้ำในการโจมตีขบวนเรือขนส่งสินค้าของอังกฤษได้อย่างรวดเร็วในช่วงครึ่งแรกของยุทธการแห่งแอตแลนติก (Battle of the Atlantic) แต่กลยุทธ์นี้ส่วนใหญ่ถูกละทิ้งไปในช่วงครึ่งหลังของสงคราม.พร้อมกับเรืออู,ได้ตรวจค้นหาโจมตีเรือบนผิวน้ำ (รวมทั้งการสนับสนุนของเรือลาดตระเวน) ถูกนำมาใช้เพื่อทำลายการส่งสินค้าของสัมพันธมิตรในช่วงแรกของสงคราม,เรือที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดของเหล่านี้คือเรือลาดตระเวน Admiral Graf Spee และ Admiral Scheer และเรือรบประจัญบาน บิสมาร์ค.อย่างไรก็ตาม,การนำเรือคุ้มกันมาใช้ในการคุ้มครองขบวนเรือสินค้า,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาสมุทรแอตแลนติก,ได้ลดประสิทธิภาพเป็นอย่างมากในการตรวจค้นหาโจมตีบนผิวน้ำต่อขบวนเรือสินค้า.หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เรือที่เหลืออยู่ของครีคส์มารีเนอได้ถูกแยกออกจากกันในอำนาจของฝ่ายสัมพันธมิตรและถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆรวมทั้งการกวาดทุ่นระเบิด